Éric Tabarly żeglował od najmłodszych lat z ojcem na "Pen Duicku I", starym kutrze z 1888 roku. Po ukończeniu nauki dalsze studia i pracę wiąże z marynarką wojenną. Uczestniczy w wielu regatach. Marzy o własnym jachcie, nowoczesnym i lekkim. Spełnieniem tych marzeń stał się "Pen Duick II", w którego zaprojektowanie włożył całe serce i posiadaną wiedzę, i na którym odniółs w 1964 roku zwycięstwo w samotnych regatach na trasie Plymouth - Newport przebywając Atlantyk w 27 dni. W książce "Moje "Pen Duicki" Tagarly opisuje projektowanie następnych trzech Moje "Pen Duicków" i udział w dalszych regatach. Na Pen Duick III", pierwszym z serii jachtów o kadłubie ze stopów lekkich, odniósł w sezonie 1967 w sześciu regatach sześć zwycięstw. Uzyskuje mistrzostwo świata w przebiegach regatowych nie tylko samotnych, ale i zespołowych. Na regaty transatlantyckie 1968 zbudował trimaran "Pen Duick IV". Z tych regat musiał zawrócić, ale w roku 1969 osiągnął na tym niezwykle szybkim trimaranie wspaniały sukces w regatach Los Angeles - Honolulu. Wreszcie "Pen Duick V" - jacht specjalnie projektowany do samotnych regat transpacyficznych w 1969 roku. Tabarly tak udoskonalił kadłub i konstrukcję, że z łatwością uzyskuje pierwsze miejsce przepływając ogromną trasę San Francisco - Tokio (5700 mil morskich) w niecałe 40 dni. Ta opowieść o tworzeniu koncepcji i realizacji kolejnych jachtów, o uczestnictwie w coraz trudniejszych regatach, to również opowieść o wspaniałym żeglarzu-sportowcu, o mocnym człowieku, który konsekwentnie realizuje postawione sobie cele.